برنامه نویسی شیءگرا (OOP)
برنامه نویسی شیءگرا (Object-Oriented Programming) یعنی ساخت «شیء». شیء ترکیبی از «داده» و «متد» است. در مقابل، سبک رویه ای فقط روی توابع جدا تمرکز دارد. این سبک کمک می کند کد تمیزتر و قابل استفاده دوباره شود.
OOP دقیقاً چه می گوید؟
به جای نوشتن توابع پراکنده، اول «مدلِ چیزها» را می سازیم. سپس با شیءها کار می کنیم. بنابراین تغییرات ساده تر و خطاها کمتر می شوند.
مزایای مهم OOP
- ساختار روشن تر برای برنامه ها ایجاد می کند.
- کد را قابل نگهداری و تغییر می کند.
- کد تکراری را کم می کند؛ اصل DRY رعایت می شود.
- بازاستفاده کد را بالا می برد و زمان توسعه را کم می کند.
نکته: اصل DRY یعنی «تکرار نکن». کد مشترک را یک جا ذخیره کن و همه جا همان را استفاده کن.
کلاس (Class) و شیء (Object)
کلاس مثل «قالب» است؛ شیء «نمونه» از همان قالب است. برای نمونه، «میوه» یک کلاس است و «سیب» یک شیء از آن کلاس است. همین طور «ماشین» کلاس است و «ولوو» یک شیء.
وقتی شیء ساخته می شود، متغیرها و متدهای کلاس را به ارث می برد. بنابراین رفتار مشترک را یک بار تعریف می کنیم و چندین شیء از آن می سازیم.
در گام بعد، جزئیات کلاس ها و شیءها را می بینی. همچنین اگر لازم شد، به توابع هم سر بزن.
پیوند مرجع: برنامه نویسی شیءگرا.
تمرین سریع
- یک مثال از «کلاس» در دنیای واقعی پیدا کن.
- سه «شیء» از آن کلاس نام ببر.
- بگو چه ویژگی هایی برای همه مشترک است.
جمع بندی سریع
- کلاس = قالب؛ شیء = نمونه.
- OOP داده و متد را کنار هم می آورد.
- اصل DRY یعنی تکرار کمتر.
- کد تمیزتر و قابل نگهداری تر می شود.