موجودیت ها (DTD Entities)
«موجودیت (Entity)» میان بُر کاراکترهاست. یعنی به جای نوشتن یک متن تکراری یا علامت خاص، یک نام کوتاه می نویسیم. سپس مفسر XML آن را به مقدار اصلی تبدیل می کند.
موجودیت داخلی چیست؟
«داخلی (Internal)» یعنی مقدار موجودیت داخل خود DTD تعریف می شود. این روش برای متن های کوتاه و ثابت عالی است.
<!ENTITY writer "Donald Duck.">
<!ENTITY copyright "Copyright W3Schools.">
<author>&writer;©right;</author>
نکته: ساختار فراخوانی سه بخش دارد: & + نام موجودیت + ;. مثل نوشتن میان بُر در کیبورد.
موجودیت خارجی چیست؟
«خارجی (External)» یعنی مقدار موجودیت از یک آدرس بارگذاری می شود. این روش برای متن های مشترک و قابل به روزرسانی مناسب است.
<!ENTITY writer SYSTEM "https://www.w3schools.com/entities.dtd">
<!ENTITY copyright SYSTEM "https://www.w3schools.com/entities.dtd">
<author>&writer;©right;</author>
راهنمای سریع استفاده
- برای متن کوتاه و ثابت، داخلی تعریف کن.
- برای متن مشترک و بزرگ، خارجی بساز.
- نام ها را ساده و معنادار انتخاب کن.
- در XML، با &نام; فراخوانی انجام بده.
هشدار: در متن معمولی XML، کاراکترهای خاص را با موجودیت های از پیش تعریف شده بنویس؛ مثل &، <، >، تا ساختار XML نشکند.
مطالب مرتبط: عناصر (DTD Elements) · ویژگی ها (DTD Attributes) · بلوک های سازنده (DTD Building Blocks).
جمع بندی سریع
- موجودیت = میان بُر متن یا علامت.
- داخلی برای مقادیر ثابت.
- خارجی برای اشتراک محتوا.
- &نام; را در XML صدا بزن.