بالانویس (sup)
«تگ sup» متن را بالاتر نشان می دهد. این یعنی «بالانویس (Superscript)». برای یادداشت های پاورقی یا توان ها عالی است. «معنا (Semantics)» یعنی هدف واقعی تگ؛ فقط پررنگ کردن نیست، مفهوم دارد. نمونه اش مثل 102 یا WWW[1].
تعریف و کاربرد تگ sup
تگ <sup> متن را نیم کاراکتر بالاتر می برد و معمولاً کوچک تر رندر می شود. برای پاورقی ها و توان ها استفاده می شود. تگ مقابلش sub است که متن را پایین می برد.
مثال پایه بالانویس
<p>This text contains <sup>superscript</sup> text.</p>
نکات دسترس پذیری و معنا
همیشه از <sup> وقتی «معنای بالانویس» لازم است استفاده کن. اگر فقط می خواهی بالا برود، اما معنا ندارد، بهتر است با CSS انجام نشود تا معنی گم نشود.
نکته: برای شاخص های علمی و ارجاعات، تگ sup بهترین انتخاب است.
استایل دهی پیش فرض و سفارشی
مرورگرها معمولاً sup را کوچک و بالاتر نشان می دهند. می توانی با CSS کنترلش کنی.
<style>
sup {
vertical-align: super;
font-size: smaller;
}
</style>
<p>Area = a<sup>2</sup></p>
تمرین سه مرحله ای
- یک پاراگراف ساده بنویس.
- کلمه موردنظر را داخل
<sup>بگذار. - صفحه را باز کن و نتیجه را چک کن.
ویژگی ها و پشتیبانی
sup از «ویژگی های سراسری (Global Attributes)» و «رویدادها (Events)» پشتیبانی می کند. پشتیبانی مرورگرها کامل است. برای متن های مرتبط، صفحه خلاصه (summary) و زیرنویس (sub) را هم ببین.
جمع بندی سریع
- تگ sup متن را بالاتر می برد.
- برای توان و پاورقی عالی است.
- معنادار استفاده کن، نه فقط برای ظاهر.
- با CSS می توان اندازه و مکان را تنظیم کرد.