CONSTRAINT (CONSTRAINT)
«قید (Constraint)» قانونِ جدول است. با قیدها، داده غلط ذخیره نمی شود. اینجا دستورهای «ADD CONSTRAINT» و «DROP CONSTRAINT» را خیلی ساده می بینیم.
ADD CONSTRAINT
«ADD CONSTRAINT» بعد از ساخت جدول، یک قید جدید اضافه می کند. این مثال کلید اصلی چندستونه می سازد.
ALTER TABLE Persons
ADD CONSTRAINT PK_Person PRIMARY KEY (ID, LastName);
DROP CONSTRAINT
«DROP CONSTRAINT» قیدهای UNIQUE، PRIMARY KEY، FOREIGN KEY یا CHECK را حذف می کند.
حذف UNIQUE
در بیشتر سیستم ها نام قید یکتا را حذف کن.
ALTER TABLE Persons
DROP CONSTRAINT UC_Person;
در MySQL برای UNIQUE از DROP INDEX استفاده می شود.
ALTER TABLE Persons
DROP INDEX UC_Person;
حذف PRIMARY KEY
در بیشتر سیستم ها نام قید را حذف کن.
ALTER TABLE Persons
DROP CONSTRAINT PK_Person;
در MySQL کلید اصلی را مستقیم حذف کن.
ALTER TABLE Persons
DROP PRIMARY KEY;
حذف FOREIGN KEY
در بیشتر سیستم ها با نام قید حذف می شود.
ALTER TABLE Orders
DROP CONSTRAINT FK_PersonOrder;
در MySQL از «DROP FOREIGN KEY» استفاده کن.
ALTER TABLE Orders
DROP FOREIGN KEY FK_PersonOrder;
حذف CHECK
در بیشتر سیستم ها «DROP CONSTRAINT» کافی است.
ALTER TABLE Persons
DROP CONSTRAINT CHK_PersonAge;
اما در MySQL از «DROP CHECK» استفاده می شود.
ALTER TABLE Persons
DROP CHECK CHK_PersonAge;
نکات قیدهای SQL
نکته: قبل از حذف قید، وابستگی ها را بررسی کن. گاهی کلیدهای خارجی مانع می شوند.
مطالعه مرتبط: COLUMN برای کار با ستون ها و CHECK برای اعتبارسنجی داده.
گام های عملی
- نام جدول و قید را دقیق پیدا کن.
- سیستم مدیریت پایگاه داده را مشخص کن.
- دستور مناسب ADD یا DROP را اجرا کن.
جمع بندی سریع
- قیدها قوانین جدول هستند.
- ADD CONSTRAINT قید جدید می سازد.
- DROP CONSTRAINT قید را حذف می کند.
- دستورات MySQL کمی متفاوت اند.