شی ءگرایی (OOP)
شی ءگرایی جاوا یعنی برنامه را مثل دنیای واقعی ببینیم. «شی ءگرایی (Object-Oriented Programming)» روی ساخت شیء تمرکز دارد. شیء هم داده دارد، هم رفتار. مثل یک «دانش آموز» که نمره ها داده اند و «درس خواندن» رفتار است.
OOP چیست؟
در برنامه نویسی رویه ای، فقط روی توابع کار می کنیم. اما در شی ءگرایی، «شیء» می سازیم که داده و متد را کنار هم دارد. پس ساختار برنامه واضح تر می شود.
مزیت های شی ءگرایی جاوا
- اجرا و توسعه معمولاً ساده تر می شود.
- ساختار کد روشن تر می شود.
- اصل DRY رعایت می شود و تکرار کم می شود.
- ساخت دوباره استفاده پذیر ممکن می شود.
نکته: اصل «DRY» یعنی کد تکراری ننویس. کد مشترک را یک جا بگذار و چندبار استفاده کن.
کلاس (Class) و شیء (Object)
کلاس مثل قالب بستنی است. شیء مثل خود بستنی آماده است. مثلاً کلاس «ماشین» داریم؛ شیءهای آن می شوند «ولوو»، «آئودی»، «تویوتا». هر شیء از کلاس ویژگی ها و متدها را می گیرد.
نکته: شیء «نمونه» از کلاس است. یعنی از روی قالب ساخته شده است.
برداشت ذهنی ساده
در مدرسه، «دانش آموز» یک کلاس فرضی است. هر دانش آموز واقعی، یک شیء است. نام و سن «داده» هستند. «حاضر زدن» یا «درس خواندن» یک «متد» است.
گام های عملی
- یک کلاس ساده در ذهن بساز. مثال: «دانش آموز».
- برای کلاس، داده و رفتار تصور کن.
- به بازاستفاده فکر کن و تکرار را کم کن.
نکته: بعداً در بخش شی ءگرایی جاوا می توانی دوباره مرور کنی. همچنین سر بزن به بازگشتی برای دیدن سبک حل مسئله، و بعداً بخش «کلاس ها و اشیاء» را دنبال کن.
جمع بندی سریع
- کلاس قالب است؛ شیء نمونه است.
- داده و رفتار کنار هم اند.
- DRY یعنی تکرار کمتر.
- ساختار کد واضح تر می شود.
- بازاستفاده راحت تر می شود.