فهرست سرفصل‌های C
خانه (Home) مقدمه (Intro) شروع کار (Get Started) سینتکس (Syntax) دستورات (Statements) خروجی متن (Print Text) خط های جدید (New Lines) کامنت ها (Comments) ساخت متغیرها (Create Variables) مشخص کننده های فرمت (Format Specifiers) تغییر مقدارها (Change Values) چند متغیر (Multiple Variables) نام گذاری متغیرها (Variable Names) نمونه واقعی متغیرها (Real-Life Examples) انواع داده (Data Types) کاراکترها (Characters) اعداد (Numbers) دقت اعشاری (Decimal Precision) حجم حافظه (Memory Size) مثال واقعی داده ها (Real-Life Example) تبدیل نوع (Type Conversion) انواع پیشرفته (Extended Types) ثابت ها (Constants) عملگرها (Operators) عملگرهای حسابی (Arithmetic) عملگرهای انتساب (Assignment) عملگرهای مقایسه (Comparison) عملگرهای منطقی (Logical) اولویت عملگرها (Precedence) بولین ها (Booleans) مثال واقعی بولین ها (Real-Life Examples) شرط ها – if (if) else else if نوشتار کوتاه if (Short Hand If) if تو در تو (Nested If) عملگرهای منطقی در شرط ها (Logical Operators) مثال واقعی شرط ها (Real-Life Examples) سوئیچ (Switch) حلقه while (While Loop) حلقه do-while (Do/While Loop) مثال واقعی while (Real-Life Examples) حلقه for (For Loop) حلقه های تو در تو (Nested Loops) مثال واقعی for (Real-Life Examples) دستور break/continue (Break/Continue) آرایه ها (Arrays) اندازه آرایه (Array Size) حلقه روی آرایه (Array Loops) مثال واقعی آرایه (Real-Life Example) آرایه چندبعدی (Multidimensional Arrays) رشته ها (Strings) کاراکترهای خاص (Special Characters) توابع رشته (String Functions) ورودی کاربر (User Input) آدرس حافظه (Memory Address) پوینترها (Pointers) پوینتر و آرایه ها (Pointers & Arrays) حساب پوینتر (Pointer Arithmetic) پوینتر به پوینتر (Pointer to Pointer) توابع (Functions) پارامترهای تابع (Function Parameters) حوزه متغیرها (Scope) اعلان تابع (Function Declaration) توابع ریاضی (Math Functions) توابع inline (Inline Functions) بازگشت (Recursion) پوینترهای تابع (Function Pointers) تابع callback (Callback Functions) ایجاد فایل (Create Files) نوشتن در فایل (Write To Files) خواندن فایل (Read Files) ساختارها (Structures) ساختار تو در تو (Nested Structures) ساختار و پوینترها (Structs & Pointers) یونیون ها (Unions) typedef پدینگ ساختار (Struct Padding) انوم ها (Enums) مدیریت حافظه (Memory Management) اختصاص حافظه (Allocate Memory) دسترسی به حافظه (Access Memory) تخصیص مجدد (Reallocate Memory) آزادسازی حافظه (Deallocate Memory) ساختارها و حافظه (Structs and Memory) مثال حافظه (Memory Example) خطاها (Errors) دیباگ (Debugging) مقدار NULL مدیریت خطا (Error Handling) اعتبارسنجی ورودی (Input Validation) تاریخ و زمان (Date) اعداد تصادفی (Random Numbers) ماکروها (Macros) سازماندهی کد (Organize Code) کلاس های ذخیره سازی (Storage Classes) عملگرهای بیتی (Bitwise Operators) اعداد ثابت عرض (Fixed-width Integers) پروژه ها (Projects) مرجع (Reference) کلمات کلیدی (Keywords) stdio.h stdlib.h string.h math.h ctype.h time.h مثال ها (Examples) مثال های واقعی (Real-Life Examples) تمرین ها (Exercises) آزمون (Quiz) کامپایلر آنلاین (Compiler) سرفصل دوره (Syllabus) برنامه مطالعه (Study Plan) گواهینامه (Certificate)
نتیجه‌ای برای جستجو یافت نشد.

انوم ها (Enums)

«انوم (Enum)» یک نوع ویژه است. این نوع، گروهی از «ثابت ها (Constants)» را نگه می دارد. ثابت یعنی مقداری که عوض نمی شود. مثل نمره حداکثر در کارنامه. با انوم، کد خواناتر می شود. همچنین اشتباهات کمتر می شوند.

انوم چیست و چطور بسازیم؟

برای ساخت انوم از کلیدواژه enum استفاده کن. سپس نام انوم را بنویس. بعد، آیتم ها را با ویرگول جدا کن. آیتم آخر ویرگول لازم ندارد. بهتر است آیتم ها را بزرگ بنویسی. این کار یک عرف خوانایی است.

enum Level {
  LOW,
  MEDIUM,
  HIGH
};

int main() {
  enum Level myVar = MEDIUM;
  printf("%d\n", myVar);
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

نکته: به طور پیش فرض، اولین آیتم صفر است. سپس اعداد بعدی یکی یکی زیاد می شوند.

تغییر مقدارهای پیش فرض

می توانی مقدار هر آیتم را خودت تعیین کنی. این کار معنی اعداد را واضح تر می کند. مثل تعیین سطح سختی بازی با 25، 50، 75.

enum Level {
  LOW = 25,
  MEDIUM = 50,
  HIGH = 75
};

int main() {
  enum Level myVar = MEDIUM;
  printf("%d\n", myVar);
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

اگر فقط یک آیتم را مقداردهی کنی، بقیه به صورت خودکار ادامه می یابند.

enum Level {
  LOW = 5,
  MEDIUM,
  HIGH
};

int main() {
  enum Level myVar = HIGH;
  printf("%d\n", myVar);
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

انوم در switch

در switch از انوم زیاد استفاده می کنیم. چون کد را مرتب می کند. مثل بررسی سطح سختی بازی.

enum Level {
  LOW = 1,
  MEDIUM,
  HIGH
};

int main() {
  enum Level myVar = MEDIUM;
  switch (myVar) {
    case 1:
      printf("Low Level\n");
      break;
    case 2:
      printf("Medium level\n");
      break;
    case 3:
      printf("High level\n");
      break;
  }
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

typedef با enum

با typedef می توانی نام کوتاه تر بسازی. سپس دیگر لازم نیست هر بار enum بنویسی. کد تمیزتر می شود.

// روش کوتاه با typedef
#include <stdio.h>

typedef enum {
  MON,
  TUE,
  WED,
  THU,
  FRI,
  SAT,
  SUN
} Day;

int main() {
  Day today = WED;
  if (today == WED) {
    printf("It is Wednesday!\n");
  }
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

// بدون typedef
enum Day {
  MON,
  TUE,
  WED,
  THU,
  FRI,
  SAT,
  SUN
};

enum Day today = WED;

مشاهده در ادیتور

گام های عملی

  1. نام انوم را مشخص کن.
  2. آیتم ها را فهرست کن.
  3. در صورت نیاز، مقادیر را تعیین کن.
  4. یک متغیر از نوع انوم بساز.
  5. با switch منطق را پیاده کن.

نکته: برای نام گذاری نوع ها، صفحه typedef را ببین. همچنین درباره حافظه در پدینگ ساختار بخوان. برای مرجع سریع خود انوم ها را علامت گذاری کن.

جمع بندی سریع

  • انوم، گروهی از ثابت ها است.
  • مقادیر پیش فرض از صفر شروع می شوند.
  • می توانی مقادیر را تغییر دهی.
  • در switch بسیار کاربردی است.
  • با typedef کد کوتاه تر می شود.