فهرست سرفصل‌های C
خانه (Home) مقدمه (Intro) شروع کار (Get Started) سینتکس (Syntax) دستورات (Statements) خروجی متن (Print Text) خط های جدید (New Lines) کامنت ها (Comments) ساخت متغیرها (Create Variables) مشخص کننده های فرمت (Format Specifiers) تغییر مقدارها (Change Values) چند متغیر (Multiple Variables) نام گذاری متغیرها (Variable Names) نمونه واقعی متغیرها (Real-Life Examples) انواع داده (Data Types) کاراکترها (Characters) اعداد (Numbers) دقت اعشاری (Decimal Precision) حجم حافظه (Memory Size) مثال واقعی داده ها (Real-Life Example) تبدیل نوع (Type Conversion) انواع پیشرفته (Extended Types) ثابت ها (Constants) عملگرها (Operators) عملگرهای حسابی (Arithmetic) عملگرهای انتساب (Assignment) عملگرهای مقایسه (Comparison) عملگرهای منطقی (Logical) اولویت عملگرها (Precedence) بولین ها (Booleans) مثال واقعی بولین ها (Real-Life Examples) شرط ها – if (if) else else if نوشتار کوتاه if (Short Hand If) if تو در تو (Nested If) عملگرهای منطقی در شرط ها (Logical Operators) مثال واقعی شرط ها (Real-Life Examples) سوئیچ (Switch) حلقه while (While Loop) حلقه do-while (Do/While Loop) مثال واقعی while (Real-Life Examples) حلقه for (For Loop) حلقه های تو در تو (Nested Loops) مثال واقعی for (Real-Life Examples) دستور break/continue (Break/Continue) آرایه ها (Arrays) اندازه آرایه (Array Size) حلقه روی آرایه (Array Loops) مثال واقعی آرایه (Real-Life Example) آرایه چندبعدی (Multidimensional Arrays) رشته ها (Strings) کاراکترهای خاص (Special Characters) توابع رشته (String Functions) ورودی کاربر (User Input) آدرس حافظه (Memory Address) پوینترها (Pointers) پوینتر و آرایه ها (Pointers & Arrays) حساب پوینتر (Pointer Arithmetic) پوینتر به پوینتر (Pointer to Pointer) توابع (Functions) پارامترهای تابع (Function Parameters) حوزه متغیرها (Scope) اعلان تابع (Function Declaration) توابع ریاضی (Math Functions) توابع inline (Inline Functions) بازگشت (Recursion) پوینترهای تابع (Function Pointers) تابع callback (Callback Functions) ایجاد فایل (Create Files) نوشتن در فایل (Write To Files) خواندن فایل (Read Files) ساختارها (Structures) ساختار تو در تو (Nested Structures) ساختار و پوینترها (Structs & Pointers) یونیون ها (Unions) typedef پدینگ ساختار (Struct Padding) انوم ها (Enums) مدیریت حافظه (Memory Management) اختصاص حافظه (Allocate Memory) دسترسی به حافظه (Access Memory) تخصیص مجدد (Reallocate Memory) آزادسازی حافظه (Deallocate Memory) ساختارها و حافظه (Structs and Memory) مثال حافظه (Memory Example) خطاها (Errors) دیباگ (Debugging) مقدار NULL مدیریت خطا (Error Handling) اعتبارسنجی ورودی (Input Validation) تاریخ و زمان (Date) اعداد تصادفی (Random Numbers) ماکروها (Macros) سازماندهی کد (Organize Code) کلاس های ذخیره سازی (Storage Classes) عملگرهای بیتی (Bitwise Operators) اعداد ثابت عرض (Fixed-width Integers) پروژه ها (Projects) مرجع (Reference) کلمات کلیدی (Keywords) stdio.h stdlib.h string.h math.h ctype.h time.h مثال ها (Examples) مثال های واقعی (Real-Life Examples) تمرین ها (Exercises) آزمون (Quiz) کامپایلر آنلاین (Compiler) سرفصل دوره (Syllabus) برنامه مطالعه (Study Plan) گواهینامه (Certificate)
نتیجه‌ای برای جستجو یافت نشد.
C

C — ماکروها (Macros)

آخرین بروزرسانی: 1404/08/14

ماکروها (Macros)

اینجا با «ماکروها (Macros)» آشنا می شویم. ماکرو یک اسم کوتاه است که قبلِ کامپایل، به مقدار یا کد جایگزین می شود. مثل میان بُر در موبایل.

پیش پردازنده و ماکروها

«پیش پردازنده (Preprocessor)» قبلِ کامپایل کار می کند. دستورهایش با # شروع می شود و «دیرکتیو (Directive)» نام دارند.

#include — اضافه کردن هدر

#include فایل هدر را می آورد. برای کتابخانه ها از زاویه دار و برای فایل های خودت از کوتیشن استفاده کن.

#include <stdio.h>
#include "myfile.h"

مشاهده در ادیتور

#define — ساخت ماکرو مقدار

با #define یک نام برابرِ یک مقدار می گذاری. پیش پردازنده قبلِ اجرا، نام را جایگزین مقدار می کند.

#include <stdio.h>
#define PI 3.14

int main() {
  printf("Value of PI: %.2f\n", PI);
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

ماکروهای پارامتری — مثل تابع اما سریع

ماکرو می تواند ورودی بگیرد. حتماً پرانتزها را زیاد بگذار تا خطا نشود.

#include <stdio.h>
#define SQUARE(x) ((x) * (x))

int main() {
  printf("Square of 4: %d\n", SQUARE(4));
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

کامپایل شرطی با #ifdef و #ifndef

کامپایل شرطی یعنی بخش هایی را فقط وقتی بسازیم که ماکرو تعریف شده باشد. برای خاموش و روشن کردن پیام های دیباگ عالی است.

#include <stdio.h>
#define DEBUG

int main() {
#ifdef DEBUG
  printf("Debug mode is ON\n");
#endif
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

گام های عملی

  1. هدرها را با #include اضافه کن.
  2. برای ثابت ها از #define استفاده کن.
  3. برای میان بُر محاسبات، ماکرو پارامتری بساز.
  4. با #ifdef پیام های دیباگ را کنترل کن.

نکته: برای اعداد تصادفی به اعداد تصادفی سر بزن. همچنین سازماندهی کد را در سازماندهی کد ادامه بده.

جمع بندی سریع

  • ماکروها قبلِ کامپایل جایگزین می شوند.
  • #define برای مقدار و کد کوتاه است.
  • پرانتز زیاد، خطاهای ماکرو را کم می کند.
  • #ifdef برای ساخت شرطی بخش هاست.