فهرست سرفصل‌های C
خانه (Home) مقدمه (Intro) شروع کار (Get Started) سینتکس (Syntax) دستورات (Statements) خروجی متن (Print Text) خط های جدید (New Lines) کامنت ها (Comments) ساخت متغیرها (Create Variables) مشخص کننده های فرمت (Format Specifiers) تغییر مقدارها (Change Values) چند متغیر (Multiple Variables) نام گذاری متغیرها (Variable Names) نمونه واقعی متغیرها (Real-Life Examples) انواع داده (Data Types) کاراکترها (Characters) اعداد (Numbers) دقت اعشاری (Decimal Precision) حجم حافظه (Memory Size) مثال واقعی داده ها (Real-Life Example) تبدیل نوع (Type Conversion) انواع پیشرفته (Extended Types) ثابت ها (Constants) عملگرها (Operators) عملگرهای حسابی (Arithmetic) عملگرهای انتساب (Assignment) عملگرهای مقایسه (Comparison) عملگرهای منطقی (Logical) اولویت عملگرها (Precedence) بولین ها (Booleans) مثال واقعی بولین ها (Real-Life Examples) شرط ها – if (if) else else if نوشتار کوتاه if (Short Hand If) if تو در تو (Nested If) عملگرهای منطقی در شرط ها (Logical Operators) مثال واقعی شرط ها (Real-Life Examples) سوئیچ (Switch) حلقه while (While Loop) حلقه do-while (Do/While Loop) مثال واقعی while (Real-Life Examples) حلقه for (For Loop) حلقه های تو در تو (Nested Loops) مثال واقعی for (Real-Life Examples) دستور break/continue (Break/Continue) آرایه ها (Arrays) اندازه آرایه (Array Size) حلقه روی آرایه (Array Loops) مثال واقعی آرایه (Real-Life Example) آرایه چندبعدی (Multidimensional Arrays) رشته ها (Strings) کاراکترهای خاص (Special Characters) توابع رشته (String Functions) ورودی کاربر (User Input) آدرس حافظه (Memory Address) پوینترها (Pointers) پوینتر و آرایه ها (Pointers & Arrays) حساب پوینتر (Pointer Arithmetic) پوینتر به پوینتر (Pointer to Pointer) توابع (Functions) پارامترهای تابع (Function Parameters) حوزه متغیرها (Scope) اعلان تابع (Function Declaration) توابع ریاضی (Math Functions) توابع inline (Inline Functions) بازگشت (Recursion) پوینترهای تابع (Function Pointers) تابع callback (Callback Functions) ایجاد فایل (Create Files) نوشتن در فایل (Write To Files) خواندن فایل (Read Files) ساختارها (Structures) ساختار تو در تو (Nested Structures) ساختار و پوینترها (Structs & Pointers) یونیون ها (Unions) typedef پدینگ ساختار (Struct Padding) انوم ها (Enums) مدیریت حافظه (Memory Management) اختصاص حافظه (Allocate Memory) دسترسی به حافظه (Access Memory) تخصیص مجدد (Reallocate Memory) آزادسازی حافظه (Deallocate Memory) ساختارها و حافظه (Structs and Memory) مثال حافظه (Memory Example) خطاها (Errors) دیباگ (Debugging) مقدار NULL مدیریت خطا (Error Handling) اعتبارسنجی ورودی (Input Validation) تاریخ و زمان (Date) اعداد تصادفی (Random Numbers) ماکروها (Macros) سازماندهی کد (Organize Code) کلاس های ذخیره سازی (Storage Classes) عملگرهای بیتی (Bitwise Operators) اعداد ثابت عرض (Fixed-width Integers) پروژه ها (Projects) مرجع (Reference) کلمات کلیدی (Keywords) stdio.h stdlib.h string.h math.h ctype.h time.h مثال ها (Examples) مثال های واقعی (Real-Life Examples) تمرین ها (Exercises) آزمون (Quiz) کامپایلر آنلاین (Compiler) سرفصل دوره (Syllabus) برنامه مطالعه (Study Plan) گواهینامه (Certificate)
نتیجه‌ای برای جستجو یافت نشد.
C

C — پدینگ ساختار (Struct Padding)

آخرین بروزرسانی: 1404/08/14

پدینگ ساختار (Struct Padding)

اینجا درباره «پدینگ ساختار (Struct Padding)» حرف می زنیم. پدینگ یعنی فضاهای خالی اضافی. این فضاها بین اعضای «ساختار (Struct)» می آیند. هدف، «تراز (Alignment)» بهتر در حافظه است. تراز یعنی شروع داده در آدرس مناسب. این کار خواندن CPU را سریع تر می کند. اما گاهی اندازه ساختار را بزرگ تر می کند.

پدینگ ساختار (Struct Padding) چیست؟

وقتی یک ساختار می سازی، کامپایلر ممکن است بایت های خالی اضافه کند. این بایت ها بین اعضا قرار می گیرند. زیرا انواع بزرگ تر باید تراز مناسب داشته باشند. بنابراین دسترسی سریع تر می شود. معمولاً نگرانش نیستیم مگر در کارهای سطح پایین.

یک مثال ساده

در این مثال، انتظار 6 بایت داریم. اما معمولاً 12 بایت می شود. چون «int» باید در آدرس مضرب 4 شروع شود.

struct Example {
  char a;
  int b;
  char c;
};

int main() {
  printf("Size of struct: %zu bytes\n", sizeof(struct Example));
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

نکته: ترتیب اعضا مهم است. چون ترتیب، محل پدینگ را تعیین می کند.

چرا اندازه بزرگ تر می شود؟

اول «a» می آید. سپس چند بایت پدینگ می آید تا «b» تراز شود. بعد «b» می آید. سپس «c» می آید. در پایان، ممکن است پدینگ نهایی بیاید. بنابراین اندازه به مضرب تراز بزرگ ترین عضو می رسد.

چطور پدینگ را کم کنیم؟

اعضای بزرگ تر را زودتر بگذار. سپس اعضای کوچک تر را بیاور. بنابراین پدینگ کمتر می شود. نتیجه، ساختار جمع وجورتر است.

struct Example {
  int b;
  char a;
  char c;
};

int main() {
  printf("Size of struct: %zu bytes\n", sizeof(struct Example));
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

اکنون اندازه معمولاً 8 بایت است. زیرا پدینگ میانی کمتر شد.

Struct در برابر Union

«یونیون (Union)» همه اعضا را در یک محل می گذارد. بنابراین بین اعضا پدینگ ندارد. اما تراز کل هنوز اهمیت دارد. اندازه یونیون برابر بزرگ ترین عضو است.

struct S {
  char a;
  int b;
  char c;
};

union U {
  char a;
  int b;
  char c;
};

int main() {
  printf("Struct size: %zu\n", sizeof(struct S));
  printf("Union size: %zu\n", sizeof(union U));
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

  • ساختار: اعضا پشت سرهم می آیند. پدینگ ممکن است بیاید.
  • یونیون: همه اعضا حافظه مشترک دارند. پدینگ بین اعضا نیست.

گام های عملی کاهش پدینگ

  1. اول، انواع بزرگ تر را فهرست کن.
  2. بعد، آن ها را در ابتدای ساختار بگذار.
  3. سپس، انواع کوچک تر را پشتشان بچین.
  4. در پایان، اندازه را با sizeof بررسی کن.

نکته: برای مطالعه بیشتر درباره ساختارها به ساختارها (Structs) سر بزن. همین طور «پدینگ ساختار» را آنجا هم ببین.

برای مقایسه حافظه مشترک، این صفحه را ببین: یونیون ها (Unions). همچنین تعریف نوع ها در typedef مفید است.

جمع بندی سریع

  • پدینگ یعنی فضاهای خالی برای تراز بهتر.
  • تراز درست، خواندن CPU را سریع تر می کند.
  • ترتیب اعضا روی اندازه اثر دارد.
  • اعضای بزرگ تر را جلو بگذار.
  • یونیون بین اعضا پدینگ ندارد.