فهرست سرفصل‌های C
خانه (Home) مقدمه (Intro) شروع کار (Get Started) سینتکس (Syntax) دستورات (Statements) خروجی متن (Print Text) خط های جدید (New Lines) کامنت ها (Comments) ساخت متغیرها (Create Variables) مشخص کننده های فرمت (Format Specifiers) تغییر مقدارها (Change Values) چند متغیر (Multiple Variables) نام گذاری متغیرها (Variable Names) نمونه واقعی متغیرها (Real-Life Examples) انواع داده (Data Types) کاراکترها (Characters) اعداد (Numbers) دقت اعشاری (Decimal Precision) حجم حافظه (Memory Size) مثال واقعی داده ها (Real-Life Example) تبدیل نوع (Type Conversion) انواع پیشرفته (Extended Types) ثابت ها (Constants) عملگرها (Operators) عملگرهای حسابی (Arithmetic) عملگرهای انتساب (Assignment) عملگرهای مقایسه (Comparison) عملگرهای منطقی (Logical) اولویت عملگرها (Precedence) بولین ها (Booleans) مثال واقعی بولین ها (Real-Life Examples) شرط ها – if (if) else else if نوشتار کوتاه if (Short Hand If) if تو در تو (Nested If) عملگرهای منطقی در شرط ها (Logical Operators) مثال واقعی شرط ها (Real-Life Examples) سوئیچ (Switch) حلقه while (While Loop) حلقه do-while (Do/While Loop) مثال واقعی while (Real-Life Examples) حلقه for (For Loop) حلقه های تو در تو (Nested Loops) مثال واقعی for (Real-Life Examples) دستور break/continue (Break/Continue) آرایه ها (Arrays) اندازه آرایه (Array Size) حلقه روی آرایه (Array Loops) مثال واقعی آرایه (Real-Life Example) آرایه چندبعدی (Multidimensional Arrays) رشته ها (Strings) کاراکترهای خاص (Special Characters) توابع رشته (String Functions) ورودی کاربر (User Input) آدرس حافظه (Memory Address) پوینترها (Pointers) پوینتر و آرایه ها (Pointers & Arrays) حساب پوینتر (Pointer Arithmetic) پوینتر به پوینتر (Pointer to Pointer) توابع (Functions) پارامترهای تابع (Function Parameters) حوزه متغیرها (Scope) اعلان تابع (Function Declaration) توابع ریاضی (Math Functions) توابع inline (Inline Functions) بازگشت (Recursion) پوینترهای تابع (Function Pointers) تابع callback (Callback Functions) ایجاد فایل (Create Files) نوشتن در فایل (Write To Files) خواندن فایل (Read Files) ساختارها (Structures) ساختار تو در تو (Nested Structures) ساختار و پوینترها (Structs & Pointers) یونیون ها (Unions) typedef پدینگ ساختار (Struct Padding) انوم ها (Enums) مدیریت حافظه (Memory Management) اختصاص حافظه (Allocate Memory) دسترسی به حافظه (Access Memory) تخصیص مجدد (Reallocate Memory) آزادسازی حافظه (Deallocate Memory) ساختارها و حافظه (Structs and Memory) مثال حافظه (Memory Example) خطاها (Errors) دیباگ (Debugging) مقدار NULL مدیریت خطا (Error Handling) اعتبارسنجی ورودی (Input Validation) تاریخ و زمان (Date) اعداد تصادفی (Random Numbers) ماکروها (Macros) سازماندهی کد (Organize Code) کلاس های ذخیره سازی (Storage Classes) عملگرهای بیتی (Bitwise Operators) اعداد ثابت عرض (Fixed-width Integers) پروژه ها (Projects) مرجع (Reference) کلمات کلیدی (Keywords) stdio.h stdlib.h string.h math.h ctype.h time.h مثال ها (Examples) مثال های واقعی (Real-Life Examples) تمرین ها (Exercises) آزمون (Quiz) کامپایلر آنلاین (Compiler) سرفصل دوره (Syllabus) برنامه مطالعه (Study Plan) گواهینامه (Certificate)
نتیجه‌ای برای جستجو یافت نشد.
C

C — اختصاص حافظه (Allocate Memory)

آخرین بروزرسانی: 1404/08/14

اختصاص حافظه (Allocate Memory)

«اختصاص حافظه (Allocate Memory)» یعنی رزرو فضا در RAM برای داده ها. گاهی قبلِ اجرا رزرو می شود. گاهی هنگام اجرا رزرو می شود. اگر مثل کمد مدرسه مدیریت نکنی، جا کم می آوری. پس با حوصله جلو برو.

حافظه ایستا (Static Memory)

حافظه ایستا قبل از اجرای برنامه رزرو می شود. به آن «اختصاص زمان کامپایل» هم می گویند. زبان C برای هر متغیر، هنگام کامپایل، فضا می گیرد.

#include <stdio.h>

int main() {
  int students[20];
  printf("%zu\n", sizeof(students));
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

نکته: اگر فقط 12 دانش آموز بیایند، 8 خانه بلااستفاده می ماند. بنابراین کمی حافظه هدر می رود.

حافظه پویا (Dynamic Memory)

حافظه پویا بعد از شروع اجرا رزرو می شود. به آن «اختصاص زمان اجرا» می گویند. اینجا مقدار حافظه دستِ خودت است. اما دسترسی فقط با «پوینتر (Pointer)» ممکن است.

#include <stdlib.h>

int *ptr1 = NULL;
int *ptr2 = NULL;

int main() {
  ptr1 = malloc(/* size in bytes */);
  ptr2 = calloc(/* amount */, /* size */);
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

نکته: داده حافظه malloc نامشخص است. قبل از خواندن، مقداردهی کن. اما calloc تمام بایت ها را صفر می کند. البته کمی کندتر است.

استفاده امن از sizeof

بهترین روش، اندازه گیری نوع داده با sizeof است. مراقب باش sizeof(ptr) فقط اندازه خود پوینتر را می دهد.

#include <stdlib.h>
#include <stdio.h>

int *ptr1 = NULL;
int *ptr2 = NULL;

int main() {
  ptr1 = malloc(sizeof(*ptr1));
  ptr2 = calloc(1, sizeof(*ptr2));
  printf("%zu\n", sizeof(*ptr1));
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

نمونه پویا برای دانش آموزان

اندازه واقعی را خودت حساب کن. تعداد آیتم ها ضرب در اندازه نوع داده.

#include <stdlib.h>
#include <stdio.h>

int main() {
  int *students = NULL;
  int numStudents = 12;
  students = calloc(numStudents, sizeof(*students));
  printf("%d\n", numStudents * (int)sizeof(*students));
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

یادداشت های مهم اختصاص حافظه

هنگام اختصاص پویا، خطاها را بررسی کن. در پایان، حافظه را آزاد کن. این موارد در فصل های بعد می آید.

حافظه پشته (Stack Memory)

پشته نوعی حافظه پویاست برای متغیرهای داخل تابع. هنگام فراخوانی تابع رزرو می شود. هنگام بازگشت آزاد می شود. بازگشتِ عمیق می تواند «سرریز پشته» ایجاد کند.

هشدار: بازگشت بی حساب، پشته را می بلعد. سپس برنامه از کار می افتد.

گام های عملی اختصاص حافظه

  1. نیاز واقعی را مشخص کن.
  2. با malloc یا calloc رزرو کن.
  3. نتیجه NULL را بررسی کن.
  4. اندازه ها را با sizeof محاسبه کن.

نکته: برای مرور مفاهیم، صفحه مدیریت حافظه را ببین. همچنین برای ادامه، صفحه دسترسی به حافظه را دنبال کن. اگر لازم شد، همین صفحه اختصاص حافظه را نشانه گذاری کن.

جمع بندی سریع

  • ایستا قبلِ اجرا است؛ اندازه ثابت می ماند.
  • پویا هنگام اجرا است؛ اندازه انعطاف پذیر است.
  • malloc مقداردهی نمی کند؛ calloc صفر می نویسد.
  • همیشه از sizeof نوعِ داده استفاده کن.