فهرست سرفصل‌های C
خانه (Home) مقدمه (Intro) شروع کار (Get Started) سینتکس (Syntax) دستورات (Statements) خروجی متن (Print Text) خط های جدید (New Lines) کامنت ها (Comments) ساخت متغیرها (Create Variables) مشخص کننده های فرمت (Format Specifiers) تغییر مقدارها (Change Values) چند متغیر (Multiple Variables) نام گذاری متغیرها (Variable Names) نمونه واقعی متغیرها (Real-Life Examples) انواع داده (Data Types) کاراکترها (Characters) اعداد (Numbers) دقت اعشاری (Decimal Precision) حجم حافظه (Memory Size) مثال واقعی داده ها (Real-Life Example) تبدیل نوع (Type Conversion) انواع پیشرفته (Extended Types) ثابت ها (Constants) عملگرها (Operators) عملگرهای حسابی (Arithmetic) عملگرهای انتساب (Assignment) عملگرهای مقایسه (Comparison) عملگرهای منطقی (Logical) اولویت عملگرها (Precedence) بولین ها (Booleans) مثال واقعی بولین ها (Real-Life Examples) شرط ها – if (if) else else if نوشتار کوتاه if (Short Hand If) if تو در تو (Nested If) عملگرهای منطقی در شرط ها (Logical Operators) مثال واقعی شرط ها (Real-Life Examples) سوئیچ (Switch) حلقه while (While Loop) حلقه do-while (Do/While Loop) مثال واقعی while (Real-Life Examples) حلقه for (For Loop) حلقه های تو در تو (Nested Loops) مثال واقعی for (Real-Life Examples) دستور break/continue (Break/Continue) آرایه ها (Arrays) اندازه آرایه (Array Size) حلقه روی آرایه (Array Loops) مثال واقعی آرایه (Real-Life Example) آرایه چندبعدی (Multidimensional Arrays) رشته ها (Strings) کاراکترهای خاص (Special Characters) توابع رشته (String Functions) ورودی کاربر (User Input) آدرس حافظه (Memory Address) پوینترها (Pointers) پوینتر و آرایه ها (Pointers & Arrays) حساب پوینتر (Pointer Arithmetic) پوینتر به پوینتر (Pointer to Pointer) توابع (Functions) پارامترهای تابع (Function Parameters) حوزه متغیرها (Scope) اعلان تابع (Function Declaration) توابع ریاضی (Math Functions) توابع inline (Inline Functions) بازگشت (Recursion) پوینترهای تابع (Function Pointers) تابع callback (Callback Functions) ایجاد فایل (Create Files) نوشتن در فایل (Write To Files) خواندن فایل (Read Files) ساختارها (Structures) ساختار تو در تو (Nested Structures) ساختار و پوینترها (Structs & Pointers) یونیون ها (Unions) typedef پدینگ ساختار (Struct Padding) انوم ها (Enums) مدیریت حافظه (Memory Management) اختصاص حافظه (Allocate Memory) دسترسی به حافظه (Access Memory) تخصیص مجدد (Reallocate Memory) آزادسازی حافظه (Deallocate Memory) ساختارها و حافظه (Structs and Memory) مثال حافظه (Memory Example) خطاها (Errors) دیباگ (Debugging) مقدار NULL مدیریت خطا (Error Handling) اعتبارسنجی ورودی (Input Validation) تاریخ و زمان (Date) اعداد تصادفی (Random Numbers) ماکروها (Macros) سازماندهی کد (Organize Code) کلاس های ذخیره سازی (Storage Classes) عملگرهای بیتی (Bitwise Operators) اعداد ثابت عرض (Fixed-width Integers) پروژه ها (Projects) مرجع (Reference) کلمات کلیدی (Keywords) stdio.h stdlib.h string.h math.h ctype.h time.h مثال ها (Examples) مثال های واقعی (Real-Life Examples) تمرین ها (Exercises) آزمون (Quiz) کامپایلر آنلاین (Compiler) سرفصل دوره (Syllabus) برنامه مطالعه (Study Plan) گواهینامه (Certificate)
نتیجه‌ای برای جستجو یافت نشد.
C

C — کلاس های ذخیره سازی (Storage Classes)

آخرین بروزرسانی: 1404/08/14

کلاس های ذخیره سازی (Storage Classes)

کلاس ذخیره سازی تعیین می کند متغیر (Variable) کِی زنده است، کجا دیده می شود، و کجا ذخیره می شود. مثل نگهداری وسایل در کیف، کمد، یا انبار مدرسه.

کلاس های ذخیره سازی در C

چهار مورد اصلی داریم: auto، static، register و extern. «دامنه (Scope)» یعنی کجا استفاده می شود؛ «طول عمر» یعنی تا کی می ماند.

نکته: برای تفاوت «دامنه» و «کلاس ذخیره سازی»، صفحه دامنه C را ببین.

auto

برای متغیر محلی است. داخل تابع، پیش فرض همان auto است. معمولاً ننویسیم، چون خود int x کافی است.

#include <stdio.h>

int main() {
  auto int x = 50;
  printf("%d\n", x);
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

static

static دو کاربرد دارد: 1) متغیر محلی ارزشش بین فراخوانی ها می ماند. 2) موجودیت سراسری فقط در همان فایل دیده می شود.

#include <stdio.h>

void count() {
  static int myNum = 0;
  myNum++;
  printf("num = %d\n", myNum);
}

int main() {
  count();
  count();
  count();
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

register

به کامپایلر می گوید متغیر را در رجیستر CPU بگذارد. امروز اغلب بی اثر است؛ کامپایلر خودش انتخاب می کند.

#include <stdio.h>

int main() {
  register int counter = 0;
  printf("Counter: %d\n", counter);
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

extern

extern یعنی «تعریفش جای دیگر است». وقتی چند فایل داری، در یکی اعلان می کنی و در دیگری تعریف می کنی.

فایل 1: main.c

#include <stdio.h>

extern int shared;

int main() {
  printf("shared = %d\n", shared);
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

فایل 2: data.c

int shared = 50;

مشاهده در ادیتور

کامپایل چند فایل باهم

دو فایل را باهم بده تا یک خروجی ساخته شود.

/* ترمینال:
   gcc main.c data.c -o program
*/

مشاهده در ادیتور

گام های عملی

  1. تصمیم بگیر متغیر محلی یا سراسری است.
  2. برای ماندگاری مقدار، از static استفاده کن.
  3. برای چند فایل، با extern اعلان کن.
  4. همه فایل ها را باهم کامپایل کن.

نکته: برای چیدمان فایل ها، صفحه سازماندهی کد را ببین. برای عملگرهای بیتی هم به عملگرهای بیتی برو.

جمع بندی سریع

  • auto پیش فرض متغیر محلی است.
  • static مقدار را نگه می دارد.
  • register بیشتر نمادین است.
  • extern بین فایل ها پل می زند.