فهرست سرفصل‌های ++C
خانه (HOME) مقدمه (Intro) شروع کار (Get Started) نحوه نگارش (Syntax) دستورات (Statements) چاپ متن (Print Text) چاپ اعداد (Print Numbers) خط های جدید (New Lines) کامنت ها (Comments) اعلان متغیرها (Declare Variables) متغیرهای متعدد (Multiple Variables) شناسه ها (Identifiers) ثابت ها (Constants) نمونه های دنیای واقعی (Real-Life Examples) ورودی کاربر (User Input) انواع داده پایه (Basic Data Types) اعداد (Numbers) بولی ها (Booleans) کاراکترها (Characters) رشته ها (Strings) کلیدواژه auto (The auto Keyword) نمونه عملی (Real-Life Example) عملگرها (Operators) حسابی (Arithmetic) انتساب (Assignment) مقایسه (Comparison) منطقی (Logical) اولویت (Precedence) مقدمه رشته ها (Strings Intro) به هم چسباندن (Concatenation) اعداد و رشته ها (Numbers and Strings) طول رشته (String Length) دسترسی به رشته ها (Access Strings) کاراکترهای ویژه (Special Characters) ورودی کاربرِ رشته ها (User Input Strings) حذف فضای نام (Omitting Namespace) رشته های سبک C (C-Style Strings) ریاضی (Math) مقادیر بولی (Boolean Values) عبارات بولی (Boolean Expressions) نمونه عملی (Real-Life Example) شرط ها If...Else (If...Else) else (else) else if (else if) اگر کوتاه (Short hand if..else) تودر تو (Nested if) عملگرهای منطقی (Logical Operators) سوییچ (Switch) حلقه While (While Loop) حلقه Do/While (Do/While Loop) نمونه های عملی (Real-Life Examples) حلقه For (For Loop) حلقه های تو در تو (Nested Loops) حلقه foreach (The foreach Loop) نمونه های عملی (Real-Life Examples) شکستن/ادامه (Break/Continue) آرایه ها (Arrays) آرایه ها و حلقه ها (Arrays and Loops) حذف اندازه آرایه (Omit Array Size) گرفتن اندازه آرایه (Get Array Size) نمونه عملی (Real-Life Example) آرایه های چندبعدی (Multidimensional Arrays) ساختارها (Structures) گزاره شمار/Enums (Enums) ارجاع ها (References) ساخت ارجاع (Create References) آدرس حافظه (Memory Address) اشاره گرها (Pointers) ایجاد اشاره گر (Create Pointers) ارجاع زدایی (Dereferencing) تغییر اشاره گرها (Modify Pointers) مدیریت حافظه (Memory Management) new و delete (new and delete) توابع (Functions) پارامترهای تابع (Function Parameters) پارامتر/آرگومان ها (Parameters/Arguments) پارامتر پیش فرض (Default Parameter) پارامترهای متعدد (Multiple Parameters) مقادیر بازگشتی (Return Values) ارسال با ارجاع (Pass By Reference) ارسال آرایه ها (Pass Arrays) ارسال ساختارها (Pass Structures) نمونه عملی (Real-Life Example) بارگذاری هم نام (Function Overloading) بازگشت/بازگشتی (Recursion) لامبدا (Lambda) برنامه نویسی شی گرا OOP (OOP) کلاس ها/اشیاء (Classes/Objects) متدهای کلاس (Class Methods) سازنده ها (Constructors) سازنده سربار (Constructor Overloading) مشخصه های دسترسی (Access Specifiers) کپسوله سازی (Encapsulation) توابع دوست (Friend Functions) ارث بری (Inheritance) ارث بری چندسطحی (Multilevel Inheritance) ارث بری چندگانه (Multiple Inheritance) مشخصه های دسترسی در ارث بری (Access Specifiers) چندریختی (Polymorphism) توابع مجازی (Virtual Functions) قالب ها (Templates) فایل ها (Files) تاریخ (Date) اشکال زدایی (Debugging) استثناها (Exceptions) اعتبارسنجی ورودی (Input Validation) ساختارهای داده و STL (Data Structures & STL) وکتورها (Vectors) لیست (List) پشته ها (Stacks) صف ها (Queues) دک (Deque) مجموعه ها (Sets) نقشه ها (Maps) الگوریتم ها (Algorithms) فضای نام ها (Namespaces) پروژه ها (Projects) جمع دو عدد (Add Two Numbers) اعداد تصادفی (Random Numbers)
نتیجه‌ای برای جستجو یافت نشد.
تصویر زبان برنامه نویسی ++C

++C — کلیدواژه auto (The auto Keyword)

آخرین بروزرسانی: 1404/08/04

کلیدواژه auto (The auto Keyword)

کلیدواژه auto یعنی «نوع را خودش حدس بزن». کامپایلر از مقدار، نوع را تشخیص می دهد. بنابراین کد کوتاه تر و خواناتر می شود. مخصوصاً برای نوع های طولانی.

کاربرد سریعِ کلیدواژه auto

به جای نوشتن نوع کامل، auto بنویس و مقدار بده. نوع از مقدار گرفته می شود.

auto x = 5;

مشاهده در ادیتور

نکته: این قابلیت از C++11 اضافه شده است. یعنی از آن نسخه به بعد، auto نوع را از مقدار می فهمد.

مثال با انواع مختلف با auto

با مقدارهای گوناگون، متغیرهایی با نوع مناسب ساخته می شوند. همه با یک کلمه: auto.

// Creating auto variables
auto myNum = 5;
// int
auto myFloatNum = 5.99f;
// float
auto myDoubleNum = 9.98;
// double
auto myLetter = 'D';
// char
auto myBoolean = true;
// bool
auto myString = string("Hello");
// std::string

مشاهده در ادیتور

محدودیت های مهمِ auto

هشدار: باید همزمان مقدار بدهی؛ نمی شود auto را بدون مقدار نوشت.

auto x = 5;
// x is now an int
x = 10;
// OK - still an int
x = 9.99;
// Error - can't assign a double to an int

مشاهده در ادیتور

نکته: وقتی نوع تعیین شد، عوض نمی شود. پس مقدارهای بعدی باید همان نوع باشند.

گام های عملی

  1. جایی که نوع طولانی است، auto بنویس.
  2. همان جا مقدار مناسب بده.
  3. اگر خطا دیدی، نوع مقدار را بررسی کن.

برای ادامه مسیر، بخش انواع داده و اعداد را ببین. همچنین از رشته ها استفاده زیادی می شود. برای دسترسی سریع، صفحه کلیدواژه auto را نشانه گذاری کن.

جمع بندی سریع

  • auto نوع را از مقدار می فهمد.
  • همزمان باید مقداردهی انجام شود.
  • نوع بعداً تغییر نمی کند.
  • برای نوع های طولانی عالی است.