فهرست سرفصل‌های ++C
خانه (HOME) مقدمه (Intro) شروع کار (Get Started) نحوه نگارش (Syntax) دستورات (Statements) چاپ متن (Print Text) چاپ اعداد (Print Numbers) خط های جدید (New Lines) کامنت ها (Comments) اعلان متغیرها (Declare Variables) متغیرهای متعدد (Multiple Variables) شناسه ها (Identifiers) ثابت ها (Constants) نمونه های دنیای واقعی (Real-Life Examples) ورودی کاربر (User Input) انواع داده پایه (Basic Data Types) اعداد (Numbers) بولی ها (Booleans) کاراکترها (Characters) رشته ها (Strings) کلیدواژه auto (The auto Keyword) نمونه عملی (Real-Life Example) عملگرها (Operators) حسابی (Arithmetic) انتساب (Assignment) مقایسه (Comparison) منطقی (Logical) اولویت (Precedence) مقدمه رشته ها (Strings Intro) به هم چسباندن (Concatenation) اعداد و رشته ها (Numbers and Strings) طول رشته (String Length) دسترسی به رشته ها (Access Strings) کاراکترهای ویژه (Special Characters) ورودی کاربرِ رشته ها (User Input Strings) حذف فضای نام (Omitting Namespace) رشته های سبک C (C-Style Strings) ریاضی (Math) مقادیر بولی (Boolean Values) عبارات بولی (Boolean Expressions) نمونه عملی (Real-Life Example) شرط ها If...Else (If...Else) else (else) else if (else if) اگر کوتاه (Short hand if..else) تودر تو (Nested if) عملگرهای منطقی (Logical Operators) سوییچ (Switch) حلقه While (While Loop) حلقه Do/While (Do/While Loop) نمونه های عملی (Real-Life Examples) حلقه For (For Loop) حلقه های تو در تو (Nested Loops) حلقه foreach (The foreach Loop) نمونه های عملی (Real-Life Examples) شکستن/ادامه (Break/Continue) آرایه ها (Arrays) آرایه ها و حلقه ها (Arrays and Loops) حذف اندازه آرایه (Omit Array Size) گرفتن اندازه آرایه (Get Array Size) نمونه عملی (Real-Life Example) آرایه های چندبعدی (Multidimensional Arrays) ساختارها (Structures) گزاره شمار/Enums (Enums) ارجاع ها (References) ساخت ارجاع (Create References) آدرس حافظه (Memory Address) اشاره گرها (Pointers) ایجاد اشاره گر (Create Pointers) ارجاع زدایی (Dereferencing) تغییر اشاره گرها (Modify Pointers) مدیریت حافظه (Memory Management) new و delete (new and delete) توابع (Functions) پارامترهای تابع (Function Parameters) پارامتر/آرگومان ها (Parameters/Arguments) پارامتر پیش فرض (Default Parameter) پارامترهای متعدد (Multiple Parameters) مقادیر بازگشتی (Return Values) ارسال با ارجاع (Pass By Reference) ارسال آرایه ها (Pass Arrays) ارسال ساختارها (Pass Structures) نمونه عملی (Real-Life Example) بارگذاری هم نام (Function Overloading) بازگشت/بازگشتی (Recursion) لامبدا (Lambda) برنامه نویسی شی گرا OOP (OOP) کلاس ها/اشیاء (Classes/Objects) متدهای کلاس (Class Methods) سازنده ها (Constructors) سازنده سربار (Constructor Overloading) مشخصه های دسترسی (Access Specifiers) کپسوله سازی (Encapsulation) توابع دوست (Friend Functions) ارث بری (Inheritance) ارث بری چندسطحی (Multilevel Inheritance) ارث بری چندگانه (Multiple Inheritance) مشخصه های دسترسی در ارث بری (Access Specifiers) چندریختی (Polymorphism) توابع مجازی (Virtual Functions) قالب ها (Templates) فایل ها (Files) تاریخ (Date) اشکال زدایی (Debugging) استثناها (Exceptions) اعتبارسنجی ورودی (Input Validation) ساختارهای داده و STL (Data Structures & STL) وکتورها (Vectors) لیست (List) پشته ها (Stacks) صف ها (Queues) دک (Deque) مجموعه ها (Sets) نقشه ها (Maps) الگوریتم ها (Algorithms) فضای نام ها (Namespaces) پروژه ها (Projects) جمع دو عدد (Add Two Numbers) اعداد تصادفی (Random Numbers)
++C

++C — توابع دوست (Friend Functions)

آخرین بروزرسانی: 1404/08/04

توابع دوست (Friend Functions)

گاهی لازم است به داده خصوصی دسترسی داشته باشیم. در این حالت، «تابع دوست (Friend Function)» کمک می کند. این تابع عضو کلاس نیست، اما به داده private دسترسی دارد.

توابع دوست در ++C چیست؟

معمولاً عضو خصوصی با «getter/setter» قابل دسترسی است. اما تابع «friend» استثنا دارد و مستقیماً می بیند. این تابع داخل کلاس فقط «اعلام» می شود و بیرون «تعریف» می شود.

نمونه کد از منبع

class Employee {
  private:
    int salary;
  public:
    Employee(int s) {
      salary = s;
    }
    friend void displaySalary(Employee emp);
};

void displaySalary(Employee emp) {
  cout << "Salary: " << emp.salary;
}

int main() {
  Employee myEmp(50000);
  displaySalary(myEmp);
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

  • displaySalary داخل کلاس فقط اعلام شده است.
  • این تابع عضو کلاس نیست اما به salary دسترسی دارد.
  • در main() شیء می سازیم و تابع دوست را صدا می زنیم.

کی از تابع دوست استفاده کنیم؟

  • وقتی نیاز به دسترسی کنترل شده به داده خصوصی داریم.
  • وقتی نمی خواهیم منطق را داخل خود کلاس بگذاریم.

نکته: اول کپسوله سازی را بلد باش. به کپسوله سازی و مشخصه های دسترسی سر بزن. همچنین برای پایه ها، صفحه کلاس ها/اشیاء را مرور کن. برای تمرکز سئو: توابع دوست.

تمرین سه گام

  1. کلاسی با یک صفت private بساز.
  2. تابع دوست را داخل کلاس اعلام کن.
  3. بیرون کلاس تعریف کن و آن صفت را چاپ کن.

جمع بندی سریع

  • تابع دوست عضو کلاس نیست.
  • به private دسترسی مستقیم دارد.
  • اعلام داخل کلاس، تعریف بیرون کلاس.
  • با احتیاط استفاده کن؛ کپسوله سازی مهم است.