فهرست سرفصل‌های ++C
خانه (HOME) مقدمه (Intro) شروع کار (Get Started) نحوه نگارش (Syntax) دستورات (Statements) چاپ متن (Print Text) چاپ اعداد (Print Numbers) خط های جدید (New Lines) کامنت ها (Comments) اعلان متغیرها (Declare Variables) متغیرهای متعدد (Multiple Variables) شناسه ها (Identifiers) ثابت ها (Constants) نمونه های دنیای واقعی (Real-Life Examples) ورودی کاربر (User Input) انواع داده پایه (Basic Data Types) اعداد (Numbers) بولی ها (Booleans) کاراکترها (Characters) رشته ها (Strings) کلیدواژه auto (The auto Keyword) نمونه عملی (Real-Life Example) عملگرها (Operators) حسابی (Arithmetic) انتساب (Assignment) مقایسه (Comparison) منطقی (Logical) اولویت (Precedence) مقدمه رشته ها (Strings Intro) به هم چسباندن (Concatenation) اعداد و رشته ها (Numbers and Strings) طول رشته (String Length) دسترسی به رشته ها (Access Strings) کاراکترهای ویژه (Special Characters) ورودی کاربرِ رشته ها (User Input Strings) حذف فضای نام (Omitting Namespace) رشته های سبک C (C-Style Strings) ریاضی (Math) مقادیر بولی (Boolean Values) عبارات بولی (Boolean Expressions) نمونه عملی (Real-Life Example) شرط ها If...Else (If...Else) else (else) else if (else if) اگر کوتاه (Short hand if..else) تودر تو (Nested if) عملگرهای منطقی (Logical Operators) سوییچ (Switch) حلقه While (While Loop) حلقه Do/While (Do/While Loop) نمونه های عملی (Real-Life Examples) حلقه For (For Loop) حلقه های تو در تو (Nested Loops) حلقه foreach (The foreach Loop) نمونه های عملی (Real-Life Examples) شکستن/ادامه (Break/Continue) آرایه ها (Arrays) آرایه ها و حلقه ها (Arrays and Loops) حذف اندازه آرایه (Omit Array Size) گرفتن اندازه آرایه (Get Array Size) نمونه عملی (Real-Life Example) آرایه های چندبعدی (Multidimensional Arrays) ساختارها (Structures) گزاره شمار/Enums (Enums) ارجاع ها (References) ساخت ارجاع (Create References) آدرس حافظه (Memory Address) اشاره گرها (Pointers) ایجاد اشاره گر (Create Pointers) ارجاع زدایی (Dereferencing) تغییر اشاره گرها (Modify Pointers) مدیریت حافظه (Memory Management) new و delete (new and delete) توابع (Functions) پارامترهای تابع (Function Parameters) پارامتر/آرگومان ها (Parameters/Arguments) پارامتر پیش فرض (Default Parameter) پارامترهای متعدد (Multiple Parameters) مقادیر بازگشتی (Return Values) ارسال با ارجاع (Pass By Reference) ارسال آرایه ها (Pass Arrays) ارسال ساختارها (Pass Structures) نمونه عملی (Real-Life Example) بارگذاری هم نام (Function Overloading) بازگشت/بازگشتی (Recursion) لامبدا (Lambda) برنامه نویسی شی گرا OOP (OOP) کلاس ها/اشیاء (Classes/Objects) متدهای کلاس (Class Methods) سازنده ها (Constructors) سازنده سربار (Constructor Overloading) مشخصه های دسترسی (Access Specifiers) کپسوله سازی (Encapsulation) توابع دوست (Friend Functions) ارث بری (Inheritance) ارث بری چندسطحی (Multilevel Inheritance) ارث بری چندگانه (Multiple Inheritance) مشخصه های دسترسی در ارث بری (Access Specifiers) چندریختی (Polymorphism) توابع مجازی (Virtual Functions) قالب ها (Templates) فایل ها (Files) تاریخ (Date) اشکال زدایی (Debugging) استثناها (Exceptions) اعتبارسنجی ورودی (Input Validation) ساختارهای داده و STL (Data Structures & STL) وکتورها (Vectors) لیست (List) پشته ها (Stacks) صف ها (Queues) دک (Deque) مجموعه ها (Sets) نقشه ها (Maps) الگوریتم ها (Algorithms) فضای نام ها (Namespaces) پروژه ها (Projects) جمع دو عدد (Add Two Numbers) اعداد تصادفی (Random Numbers)
++C

++C — گزاره شمار/Enums (Enums)

آخرین بروزرسانی: 1404/08/04

گزاره شمار/Enums (Enums)

گزاره شمار (Enum) یعنی فهرست ثابت ها. «ثابت (Constant)» مقداری تغییرناپذیر است. مثل سختی بازی: کم، متوسط، زیاد. با نام ها، کد خواناتر می شود.

تعریف گزاره شمار

با enum یک نوع مخصوص می سازیم و اعضا را با ویرگول جدا می کنیم.

enum Level {
  LOW,
  MEDIUM,
  HIGH
};

مشاهده در ادیتور

نکته: کامای آخر لازم نیست. حروف بزرگ رایج است.

ساخت متغیر از نوع enum

برای استفاده، یک متغیر از همان نوع می سازیم.

enum Level myVar;

مشاهده در ادیتور

حالا می توانیم یکی از اعضا را به آن بدهیم.

enum Level myVar = MEDIUM;

مشاهده در ادیتور

چاپ مقدار و مقداردهی پیش فرض

به طور پیش فرض LOW معادل 0 است. سپس 1 و 2.

int main() {
  enum Level myVar = MEDIUM;
  cout << myVar;
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

تغییر مقادیر اعضا

می توانیم برای هر عضو عدد دلخواه بگذاریم.

enum Level {
  LOW = 25,
  MEDIUM = 50,
  HIGH = 75
};

int main() {
  enum Level myVar = MEDIUM;
  cout << myVar;
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

اگر یکی را مقداردهی کنیم، بعدی ها خودکار ادامه می گیرند.

enum Level {
  LOW = 5,
  MEDIUM,
  HIGH
};

مشاهده در ادیتور

enum داخل switch

معمولاً در switch از enum برای تصمیم گیری استفاده می کنیم.

enum Level {
  LOW = 1,
  MEDIUM,
  HIGH
};

int main() {
  enum Level myVar = MEDIUM;
  switch (myVar) {
    case 1:
      cout << "Low Level";
      break;
    case 2:
      cout << "Medium level";
      break;
    case 3:
      cout << "High level";
      break;
  }
  return 0;
}

مشاهده در ادیتور

نکته: enum به ثابت ها نام می دهد. کد خواناتر می شود.

گام های عملی

  1. اعضا را فهرست کن؛ مثلاً LOW، MEDIUM، HIGH.
  2. enum را با نام مناسب بساز.
  3. یک متغیر بساز و مقدار بده.

هشدار: فقط از اعضای تعریف شده استفاده کن. مقدار دیگر نده.

جمع بندی سریع

  • enum گروهی از ثابت هاست.
  • پیش فرض از صفر شماره گذاری می شود.
  • می توان مقدارها را دستی تعیین کرد.
  • در switch بسیار کاربردی است.

بیشتر بخوان: ساختارها، همچنین گزاره شمار برای مرور. از بیرون: W3Schools: Enumeration و W3Schools: References.