فهرست سرفصل‌های ++C
خانه (HOME) مقدمه (Intro) شروع کار (Get Started) نحوه نگارش (Syntax) دستورات (Statements) چاپ متن (Print Text) چاپ اعداد (Print Numbers) خط های جدید (New Lines) کامنت ها (Comments) اعلان متغیرها (Declare Variables) متغیرهای متعدد (Multiple Variables) شناسه ها (Identifiers) ثابت ها (Constants) نمونه های دنیای واقعی (Real-Life Examples) ورودی کاربر (User Input) انواع داده پایه (Basic Data Types) اعداد (Numbers) بولی ها (Booleans) کاراکترها (Characters) رشته ها (Strings) کلیدواژه auto (The auto Keyword) نمونه عملی (Real-Life Example) عملگرها (Operators) حسابی (Arithmetic) انتساب (Assignment) مقایسه (Comparison) منطقی (Logical) اولویت (Precedence) مقدمه رشته ها (Strings Intro) به هم چسباندن (Concatenation) اعداد و رشته ها (Numbers and Strings) طول رشته (String Length) دسترسی به رشته ها (Access Strings) کاراکترهای ویژه (Special Characters) ورودی کاربرِ رشته ها (User Input Strings) حذف فضای نام (Omitting Namespace) رشته های سبک C (C-Style Strings) ریاضی (Math) مقادیر بولی (Boolean Values) عبارات بولی (Boolean Expressions) نمونه عملی (Real-Life Example) شرط ها If...Else (If...Else) else (else) else if (else if) اگر کوتاه (Short hand if..else) تودر تو (Nested if) عملگرهای منطقی (Logical Operators) سوییچ (Switch) حلقه While (While Loop) حلقه Do/While (Do/While Loop) نمونه های عملی (Real-Life Examples) حلقه For (For Loop) حلقه های تو در تو (Nested Loops) حلقه foreach (The foreach Loop) نمونه های عملی (Real-Life Examples) شکستن/ادامه (Break/Continue) آرایه ها (Arrays) آرایه ها و حلقه ها (Arrays and Loops) حذف اندازه آرایه (Omit Array Size) گرفتن اندازه آرایه (Get Array Size) نمونه عملی (Real-Life Example) آرایه های چندبعدی (Multidimensional Arrays) ساختارها (Structures) گزاره شمار/Enums (Enums) ارجاع ها (References) ساخت ارجاع (Create References) آدرس حافظه (Memory Address) اشاره گرها (Pointers) ایجاد اشاره گر (Create Pointers) ارجاع زدایی (Dereferencing) تغییر اشاره گرها (Modify Pointers) مدیریت حافظه (Memory Management) new و delete (new and delete) توابع (Functions) پارامترهای تابع (Function Parameters) پارامتر/آرگومان ها (Parameters/Arguments) پارامتر پیش فرض (Default Parameter) پارامترهای متعدد (Multiple Parameters) مقادیر بازگشتی (Return Values) ارسال با ارجاع (Pass By Reference) ارسال آرایه ها (Pass Arrays) ارسال ساختارها (Pass Structures) نمونه عملی (Real-Life Example) بارگذاری هم نام (Function Overloading) بازگشت/بازگشتی (Recursion) لامبدا (Lambda) برنامه نویسی شی گرا OOP (OOP) کلاس ها/اشیاء (Classes/Objects) متدهای کلاس (Class Methods) سازنده ها (Constructors) سازنده سربار (Constructor Overloading) مشخصه های دسترسی (Access Specifiers) کپسوله سازی (Encapsulation) توابع دوست (Friend Functions) ارث بری (Inheritance) ارث بری چندسطحی (Multilevel Inheritance) ارث بری چندگانه (Multiple Inheritance) مشخصه های دسترسی در ارث بری (Access Specifiers) چندریختی (Polymorphism) توابع مجازی (Virtual Functions) قالب ها (Templates) فایل ها (Files) تاریخ (Date) اشکال زدایی (Debugging) استثناها (Exceptions) اعتبارسنجی ورودی (Input Validation) ساختارهای داده و STL (Data Structures & STL) وکتورها (Vectors) لیست (List) پشته ها (Stacks) صف ها (Queues) دک (Deque) مجموعه ها (Sets) نقشه ها (Maps) الگوریتم ها (Algorithms) فضای نام ها (Namespaces) پروژه ها (Projects) جمع دو عدد (Add Two Numbers) اعداد تصادفی (Random Numbers)
++C

++C — سوییچ (Switch)

آخرین بروزرسانی: 1404/08/04

سوییچ (Switch)

اینجا با «سوییچ در ++C» آشنا می شویم. «سوییچ (Switch)» یعنی انتخاب یکی از چند مسیر. «عبارت (Expression)» یک مقدار می دهد. سپس هر «case» با آن مقدار چک می شود. اگر برابر بود، همان کد اجرا می شود. برای پایان هر بخش، معمولاً «break» می گذاریم تا بخش های بعدی اجرا نشوند.

سوییچ در ++C چیست؟

سوییچ چند راه را جلویت می گذارد. سپس بر اساس مقدار، یکی را اجرا می کند. مثل منوی بازی که مرحله انتخاب شده را باز می کند.

ساختار سوییچ

switch (expression) {
  case x:
    // code block
    break;
  case y:
    // code block
    break;
  default:
    // code block
}

مشاهده در ادیتور

نکته: «case» یعنی حالت خاص. «default» یعنی حالت پیش فرض وقتی هیچ «case» نخورد.

مثال: نام روز با سوییچ در ++C

در این مثال، عدد روز را به نام روز تبدیل می کنیم. اگر 4 باشد، پنجشنبه چاپ می شود.

int day = 4;
switch (day) {
  case 1:
    cout << "Monday";
    break;
  case 2:
    cout << "Tuesday";
    break;
  case 3:
    cout << "Wednesday";
    break;
  case 4:
    cout << "Thursday";
    break;
  case 5:
    cout << "Friday";
    break;
  case 6:
    cout << "Saturday";
    break;
  case 7:
    cout << "Sunday";
    break;
}
// Outputs "Thursday" (day 4)

مشاهده در ادیتور

کلمه break

وقتی «break» اجرا شود، از بلوک سوییچ خارج می شویم. بنابراین دیگر case ها بررسی نمی شوند. این کار زمان اجرا را کم می کند.

کلمه default

اگر هیچ case برابر نبود، «default» اجرا می شود. مثل پیام عمومی برای بقیه اعداد.

int day = 4;
switch (day) {
  case 6:
    cout << "Today is Saturday";
    break;
  case 7:
    cout << "Today is Sunday";
    break;
  default:
    cout << "Looking forward to the Weekend";
}
// Outputs "Looking forward to the Weekend"

مشاهده در ادیتور

گام های عملی

  1. یک «متغیر (Variable)» مثل day بساز.
  2. سوییچ بنویس و برای چند مقدار «case» بگذار.
  3. برای هر case خروجی بده و در پایان «break» بگذار.

نکته: برای شرط های ترکیبی، از عملگرهای منطقی کمک بگیر. همچنین چند نمونه کاربردی در نمونه های عملی شرط ها ببین.

برای مرور سریع، این صفحه سوییچ در ++C را علامت گذاری کن.

جمع بندی سریع

  • سوییچ یعنی انتخاب بین حالت ها.
  • هر case یک مقدار خاص دارد.
  • با break ادامه بررسی متوقف می شود.
  • default زمانی است که هیچ case نخورد.
  • کد مرتب و خوانا نگه دار.